Pluimveeweb: 'Fipronil gedupeerde leghennenhouder beurt helft van kooi-ei prijs'

Door fipronil gedupeerde leghennenhouders, die hun tafeleieren noodgedwongen aan de industrie afzetten, beuren ongeveer de helft van de prijs voor een kooi-ei.

Dat zegt Jan Brok, die sinds vorig jaar april zijn eigen adviesbureau Jan Brok Consultancy runt en meerdere door fipronil gedupeerde leghennenhouders adviseert en de hele groep fipronil benadeelde pluimveehouders informeert over fipronil gerelateerde zaken middels mailberichten met tips en aandachtspunten.

Aangezien vooral Duitse afnemers strenge eisen stellen, kan een deel van de door fipronil gedupeerde leghennenhouders hun eieren niet als tafelei afzetten, ondanks dat ze onder de toegestane maximale residu limiet (MRL) zitten. Deze eieren worden tegen veel lagere prijzen afgezet aan de industrie en dat is een forse schadepost voor leghennenhouders. 

20 leghennenhouders
Vijf leghennenhouders, die Brok adviseert kampen hiermee. „Ik schat in dat 12 tot 20 leghennenhouders in Nederland momenteel hun tafeleieren noodgedwongen aan de industrie afzetten. Eierhandelaren bieden rotprijzen voor die eieren. Dat zie ik bij de leghennenhouders, die ik adviseer. Het alternatief is die eieren door de Rendac laten ophalen. De keuze is dan snel gemaakt, iedere opbrengst is meer dan kosten maken. Pluimveehouders staan met de rug tegen de muur, sommigen beuren ongeveer de helft van de kooi-ei prijs voor hun eieren. Andere pluimveehouders hebben een betere uitgangspositie door gedeeltelijke afzetbeperking op hun totale eierlevering en beuren ruim de helft tot driekwart van die prijs.”

Afgelopen vrijdag 14 september bedroeg de NOP-notering voor witte kooi-eieren van 63 tot 63 gram 4,86 euro. Een prijs van 2,43 euro per ei is natuurlijk veel te laag. „De 12 tot 20 getroffen leghennenhouders kunnen geen kant op met hun eieren. Zo proberen ze te overleven. Al is dat natuurlijk nooit lang vol te houden.”

‘Voerleverancier op geldstroom’
„Bij een aantal van deze bedrijven zit de hennenleverancier, voerleverancier of eierenhandelaar op de geldstroom. Deze beslist welke hennen er in de stal komen, wanneer en welk voer deze krijgen. De leghennenhouder ontvangt een vergoeding, moet het werk blijven doen en kan op het bedrijf blijven wonen. Voor de buitenwereld lijkt alsof er niks aan de hand is omdat dezelfde bedrijven op het erf komen. Maar in werkelijkheid zijn deze leghennenhouders de zeggenschap over hun bedrijf kwijt geraakt.” Brok vindt dat vreselijk voor de getroffen bedrijven. 

„Maar ik kan er weinig tot niks aan doen.” Voor een aantal van hen diende hij protest in tegen de te hoge DGF-heffing 2018. „Daardoor zijn de uitgaven aan het Diergezondheidsfonds in ieder geval iets lager, gemiddeld 23 procent”, geeft Brok aan. 

‘Veel oude hennen’
Deze week ontving Brok nog weer een telefoontje van een leghennenhouder wiens hennen rijp zijn voor de slacht, maar waarvan het fipronilgehalte in de hennen nog veel te hoog is. „Zoiets is een drama. 14 maanden na uitbreken van de crisis kampen leghennenhouders nog steeds met problemen. Kennelijk moet de gifbeker eerst helemaal leeg.”

Ruien is een optie waarvoor veel leghennenhouders kozen. „Momenteel zitten er veel oude hennen omdat het fipronilgehalte in de hennen nog te hoog is en aangezien de betreffende leghennenhouders geen geld hebben voor nieuwe hennen.” Deze leghennenhouders blijven hopen op goede eierenprijzen.

Lage eierprijzen
Of en hoeveel leghennenhouders door de fipronilcrisis failliet gingen, weet Brok niet. Maar dat Belgische pluimveehouders in tegenstelling tot hun Nederlandse collega’s wel financiële steun ontvangen, vindt Brok extra cru. „Eén EU met een gelijk speelveld geldt dus kennelijk niet altijd.” Momenteel kan de sector volgens Brok niet veel meer dan wachten op de antwoorden van de Kamervragen en de uitspraak van de rechtszaak van LTO/NOP en NVP tegen de Nederlandse Staat. 

De eierprijzen waren erg laag, vindt Brok. „Nederlandse eierhandelaren bieden allemaal lage prijzen. Gelukkig roeren Duitse eierhandelaren zich momenteel ook op de Nederlandse markt; die bieden iets betere prijzen. Anders was de situatie nog minder rooskleurig geweest.” De echte marktwerking komt volgens Brok niet in de eierprijzen tot uitdrukking.

Tekst:Tom Schotman