Pluimveeweb: En de naam is…

…weidemelk.

Op Foodlog was een klein maandje geleden discussie over weidemelk. Een jaar telt 8.760 uren. Er mag weidemelk op het pak staan als de koe per jaar 720 uur in de wei heeft gestaan. Dat is dus ruim 8 (!) procent. En als je de slaapuren van een koe eraf telt, is dat nog steeds ruim 8 procent. Een koe schijnt namelijk slechts een uurtje per dag te slapen.

…appelsientje half zoet.

Deze kwam ik tegen bij Foodwatch. Deze appelsap is minder zoet, aldus de marketeers. Je betaalt er misschien iets meer voor, maar dan heb je toch ook wel echt iets bijzonders. Namelijk de gewone appelsientje appelsap, speciaal voor jou verdund met water.

…kipsaté van vrije eieren.

Ook op Foodlog gezien. Wat is het geval? Een Nederlandse supermarkt verkoopt een kipsaté salade bereid met vrije uitloop eieren.  En wat blijkt? In de salade zit 26 procent kippenvlees, wat bij navraag uit Thailand blijkt te komen. En nog mooier: er zit maar liefst 0,7 procent eigeel verwerkt in de saté. Wel van vrije uitloopeieren, dat dan weer wel.

…scharrelei.

Net voor Pasen, je kunt er op wachten, wordt voorgesteld om de naam van scharreleieren te wijzigen in schuureieren. De eieren komen immers uit een dichte schuur. En in een schuur kan niet gescharreld worden. Ik zal het nog sterker vertellen: “een ei kan zondermeer niet scharrelen, of hij nu in een kolonie-, scharrelstal, of in een uitloop ligt.”

…AH Boeren Lentefeesten.

Op tweede paasdag zijn er opendagen geweest op vele boerenbedrijven. Deze boeren (o.a. melk, kaas, eieren) deden dan mee aan de AH Boeren Lentefeesten. Openheid en transparantie, dát is wat we graag uit willen stralen. Het is erg succesvol verlopen. In de levensmiddenkrant las ik: “De boeren en telers van de marktleider ontvingen Tweede Paasdag in totaal maar liefst 135.000 bezoekers.”

En over dat laatste wil ik het nog even hebben: “De boeren en telers van…”. Hoe verontwaardigd zijn we in de bovenste vier voorbeelden niet, als boer dan wel als consument. Worden we nu voor de gek gehouden? En kan dat allemaal zo maar?
En in het laatste voorbeeld doen we zomaar mee. Begrijp me goed: ik ben een sterk voorstander van openheid en transparantie. Iedere gelegenheid die we krijgen om burgers te laten zien wat we doen, moeten we met beide handen aangrijpen. Echter bekruipt me bij deze feesten toch ook een beetje het gevoel van misleiding. En dat zit hem in de naamgeving van deze feesten. Hoeveel deelnemende boeren hebben vooraf gesproken met de mensen van de betreffende supermarkt? Hoeveel deelnemende boeren leveren daadwerkelijk hun product aan de betreffende supermarkt? Dit terwijl de deelnemende burger waarschijnlijk denkt dat het dat product is van deze boer wat hij bij de betreffende supermarkt koopt. 
Is dat erg? Dat laat ik aan ieder zelf ter beoordeling. 
Is dat frustrerend? Als je ook nog weet dat je het product regelmatig onder de kostprijs af moet geven? Ja, dat lijk me wel. 
Wat mij betreft zijn er twee oplossingen. Of we zorgen dat de boer via een transparante keten precies weet waar zijn producten liggen. Of we veranderen de naam van de Lentefeesten.

Och, vroeger vormde een bekende van mij samen met een ander een zangduo. En zij hadden het toen al door. Zij hadden zichzelf als duo de naam gegeven ‘What’s in a name?’