Boerderij: redactieblog: ‘In de bres voor professionele pluimveehouder’

Het lijkt alsof de maatschappelijke druk op de pluimveesector nog nooit zo groot is geweest als nu. Dat is wel opmerkelijk, omdat de consumptie van de producten uit onze sector ook groter is dan ooit.

 

Bovendien vind ik dat juist de pluimveesector zich telkens onvoorstelbaar snel heeft aangepast aan een gewijzigde marktvraag en wensen vanuit de samenleving.

Terugkijkend naar mijn eigen verleden realiseerde ik me dat ik na ruim 30 jaar kippen houden voortdurend bezig moest zijn met de volgende verandering, waarbij onvoldoende rekening kon worden gehouden met een normale afschrijvingstermijn. Na minder dan 17 jaar is alléén de ondergrond van mijn boerderij nog dezelfde. Er ligt niet één steen, plank of golfplaat meer van voor 2002. Alléén de Ferguson ‘goudbuik’ die mijn vader ooit nieuw kocht als vervanging van zijn paard, staat nog in de schuur.

Kringlooplandbouw en dierenwelzijn

Ik krijg daarom een heel ongemakkelijk gevoel bij de roep om snellere verandering. De visie van minister Schouten om naar een circulaire landbouw toe te groeien is een goede zaak, maar op veel vlakken zijn we hier juist al heel ver in. Het moeilijkste is de invulling van de wensen op het gebied van zaken als dierenwelzijn, omdat die meestal op gespannen voet staan met de circulariteit. Dieren die langzamer groeien en meer ruimte nodig hebben geven immers meer emissies en verbruiken meer grondstoffen. Toch is de opdracht vanuit het ministerie heel sterk, om op alle onderdelen vooruitgang te boeken. Het voelt alsof je de marathon moet lopen op klompen, maar dan wel binnen een respectabele tijd!

De roep van steeds meer onwetenden om een snelle verandering te realiseren, wordt alsmaar harder

Verdraaide feiten en verkeerde veronderstellingen

Het moeilijkste vind ik misschien nog wel, dat bepaalde mensen en activisten telkens een podium krijgen om met verdraaide feiten en verkeerde veronderstellingen het maatschappelijk draagvlak voor de professionele pluimveehouderij onderuit te halen. Banken en bedrijven die hun geld verdiend hebben bij ‘normale’ hardwerkende pluimveehouders, profileren zich schaamteloos met zogenaamd duurzame initiatieven die van subsidie en sponsoring aan elkaar hangen. Behalve dat ze hun broodheren daarmee enorm tekort doen, bereiken ze dat de roep van steeds meer onwetenden om een snelle verandering te realiseren alsmaar harder wordt. Ze zouden juist in de bres moeten springen voor de professionele Nederlandse pluimveehouders, die op een realistische manier al jaren lang zorgen voor de beste producten die in de wereld te krijgen zijn.